ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ
ΕΛΥΤΗΣ : Κοίτα να προφέρεις καθαρά τη λέξη θάλασσα έτσι που να γυαλίζουν μέσα της όλα τα δελφίνια....

,,mataki

,,mataki

.ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ

.ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ
Τα δελφίνια είναι γλυκά, ειρηνικά και αγαπησιάρικα ζώα. Τους αρέσει η παρέα των άλλων, είναι παιχνιδιάρικα και δείχνουν τρυφερότητα σε οποιαδήποτε στιγμή. Τα αλήθινα σου χαρακτηριστικά είναι ίδια με αυτών των πανέμορφων ζώων και πρέπει να είσαι υπερήφανος για αυτά

ΓΕΙΑΑΑΑ!!!!!!!!!!


clock-desktop.com

ζεsτο βλεμμα με παρακολουθει με φιλια!!!!!

ματάκι

ΚΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ 'ΣAI ΣΤΑ ΞΕΝΑ ΘΥΜΗΣΟΥ ΜΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΚΑΡΤΕΡΩ

ΚΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ 'ΣAI ΣΤΑ ΞΕΝΑ ΘΥΜΗΣΟΥ ΜΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΚΑΡΤΕΡΩ

.....

.....

διδυμάκι 27 του Μάη 2004

διδυμάκι 27 του Μάη 2004

ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ Θέλω τόσα να σου πω μα σωπαίνουν οι λέξεις, το μυαλό σταματά, μηδενίζει τις σκέψεις. Και τα μάτια θολά σ' ότι γύρω αντικρίζουν, την δική σου θωριά αναζητώντας δακρύζουν. Μες την τόση ερημιά, στης ζωής το φορτίο, είσαι μεσ' την ζωή ηλιαχτίδα στο κρύο. Στην ερμιά της ψυχής μπήκες σαν ηλιαχτίδα, φωτεινές τις πλευρές της ζωής μου τις είδα

πότε πέρασαν 12 χρόνια τo "delfinaki" Γιάννης πια

πότε πέρασαν 12 χρόνια τo "delfinaki" Γιάννης πια
πολύχρονο,ευτυχισμένο ψυχή μου!!

,,

,,
αριστουχος!!!!

ΝΑ ΚΥΛΟΥΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΝΕΦΑΚΙΑ ΜΩΡΟ ΜΟΥ!!! ΜΕΜΕ

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ!!! ΤΟ "ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ" ΜΕΓΑΛΩΣΕ!!!!

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ!!! ΤΟ "ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ" ΜΕΓΑΛΩΣΕ!!!!
ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ!!! ΤΟ "ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ" ΜΕΓΑΛΩΣΕ!!!!!

ΕΥΧΗ

Σου εύχομαι μωρό μου να έχεις μια όμορφη ζωή να είναι μεγάλα τα όνειρα σου και οι στεναχώριες σου μικρές έως καθόλου!! Εύχομαι να μη χρειαστεί ποτέ να κουβαλήσεις πιο πολλά από όσα αντέχει η καρδιά σου!!! Tο ξέρω πως μεγάλωσες, όμως για μένα θα είσαι πάντα το μωρό μου κι εγώ θα είμαι η "μεμέ" σου που θα έχω την ένοια σου πάντα και την αγκαλιά μου ανοιχτή!!!!!!!!!!

ΣΗΜΑΙΑ

ΣΗΜΑΙΑ
ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ !!!! Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ!!!!

ΣΥΓΧΑΡΙΤΗΡΙΑ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ!!!..

ΣΥΓΧΑΡΙΤΗΡΙΑ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ!!!..

ΥΠΟΤΡΟΦΙΑ

ΥΠΟΤΡΟΦΙΑ
ΥΠΟΤΡΟΦΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΗ ΤΑΞΕΙΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟ

,,

,,
μπραβο

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ !!

Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ....... Γλυκιά θλίψη....., αγαπάει, "πονάει" για το δικό του σχολείο που τον μεγάλωσε .... , που τον μόρφωσε, που του έμαθε μεγάλες ΗΘΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ, αλλά που πρέπει όμως .... , πρέπει να το αποχωριστεί ......., πρέπει να διαλέξει ένα νέο σχολείο ! Πρέπει να "πάρει" την υποτροφία που με κόπο κέρδισε και να την κάνει μια καινούρια ΕΠΙΤΥΧΙΑ !!!! ΕΠΙΤΥΧΙΑ για την είσοδο του σε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της ΕΛΛΑΔΑΣ, !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Σού εύχομαι Γιάννη μου το καινούριο σχολείο που διάλεξες να είναι ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ για σένα !!!!! Σού εύχομαι να κάνεις κι αυτό το σχολείο υπερήφανο ως μαθητής του !!!! Σού εύχομαι πάντα να σε καμαρώνουμε !!!!!!!!! Σού εύχομαι πάντα να είσαι γελαστός και χαρούμενος, εκεί που θα πας

ΚΑΠΟΤΕ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΜΟΥ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ 18 ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ ΕΣΥ ΚΙ ΕΓΩ

ΜΕΜΕ ΜΟΥ ΣΕ ΈΒΓΑΛΑ ΑΣΠΡΟΠΡΌΣΩΠΗ, ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΟΤΙ ΕΣΥ ΜΟΥ ΕΜΑΘΕΣ ΤΗΝ ΑΛΦΑΒΗΤΑ ΚΙ ΕΣΥ ΕΠΑΙΖΕΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΑ ΠΑΖΛ - ΠΟΥ ΟΛΟ ΜΟΥ ΕΠΑΙΡΝΕΣ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΗΛΙΚΙΕΣ, ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΑ ΕΛΕΓΕΣ ΚΑΛΑ . . ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΑΩ ΛΟΙΠΟΝ ΚΙ ΕΣΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΟΥ, ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΜΕ: Ω-ΨΙ-ΧΙ-ΦΙ-Υ--ΤΑ- ΣΙ- ΡΟ- ΠΙ-Ο-ΞΕ-ΝΙ- ΜΙ -ΛΙ-- ΚΙ-Ι--ΘΕ-Η- ΖΟΪ- Ε-ΔΙ-ΓΑ- ΒΙ- Α ΘΥΜΑΣΑΙ ΓΙΑΝΝΗ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΑΣ;; ΤΗΝ ΑΛΦΑΒΗΤΑ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΞΕΡΑΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ....ΑΝΑΠΟΔΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Η "ΜΕΜΕ" ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΕ ΦΩΝΑΞΕ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΙΠΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΤΟΥ ΛΕΞΟΥΛΕΣ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΩΡΟ ΜΟΥ!!!!! ΕΝΑ ....ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΠΟΛΥ - ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ ΕΒΑΛΑ ΚΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ - ΠΟΛΥ ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!!!!!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΩΡΟΜΟΥ ΠΟΛΥΤΗΜΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΟΥ

Πέμτη 9 Ιανουαρίου 2014 ΕΡΓΑΣΙΑ: ΚΑΙΝΟΎΡΙΟΣ ΧΡΌΝΟΣ ξεκηνά!!!!!!!!! Πιο γεγονός πια στιγμή του 2013 θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου?? Η αγαπημένη μου στιγμή για το 2013 ήταν το χειμώνα το Δεκέμβριο εκείνη την ημέρα μου είπαν οτι η γιαγιά μου από τη Λέσβο θα ερχόταν στην Αθήνα ΕΓΩ ΚΑΤΑΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ πήγα στο αεροδρόμιο μαζί με τη μαμά μου. Εκεί συναντήσαμε τη γιαγιά μου Τι χαρές έγιναν......Οταν γυρίσαμε της έκανα ένα τσαϊ...... με ευχαρίστησε και μετά πεξαμε όλη τη ημέρα μαζί Μπράβο Γιάννη από τα καλύτερα κοίμενα σου!!!! Μ. Αθανασ.....

ΜΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ!!!! ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ.....

Την Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014 όλα τα παιδιά του σχολείου μας από την Ά ως την ΣΤ΄ περάσαμε μια τέλεια ημέρα στο ΟΑΚΑ! Πόσα πολλά αθλήματα γνωρίσαμε…. Σκοποβολή, τοξοβολία, badminton, αθλήματα στίβου (ταχύτητα, σκυταλοδρομία, σφαιροβολία, άλμα εις μήκος), ποδόσφαιρο, αναρρίχηση, ξιφασκία, τραμπολίνο, χόκει, κρίκετ. Η εκδρομή μας τελείωσε με μια ευχάριστη έκπληξη, αφού παραλάβαμε κύπελλα, μετάλλια και αναμνηστικά από το γνωστό αθλητή και προπονητή στίβου κ. Κοκκόλη. Μακάρι να ξαναπάμε ΓΙΑΝΝΗΣ

....

....
Είμαστε μαθητές του σχολείου "Ελληνική Παιδία"

.

.
…ο ανοιχτός ουρανός, η κινητή αρχιτεκτονική των νεφών, οι εναλλασσόμενοι χρωματισμοί της θάλασσας, το σπινθήρισμα των φάρων είναι ένα θαυμάσιο πρίσμα για να διασκεδάσει το βλέμμα δίχως να κουραστεί...

ΦΥΣΗΞΕ ΒΟΡΙΑΣ ΜΑ'Ι'ΣΤΡΟΣ ΤΡΑΜΟΥΝΤΑΝΑ!!!!

ANEMOI

ANEMOI

εεεεεεε !!!!!!!! σαλπαααααρουμεεεεε !!!!!!!

εεεεεεε !!!!!!!! σαλπαααααρουμεεεεε !!!!!!!

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

 

 
 
 
 
 
                                  ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥ
                

Μια  χριστουγεννιάτικη ιστορία

 Το πενηντάρικο
   Ο μικρός Γιαννάκης κρύωνε έτσι όπως καθόταν μέσα στο χιόνι στην αυλή του σπιτιού του.  Ο Γιαννάκης δεν φορούσε ζεστές μπότες – ούτε του άρεσαν αλλά ούτε και είχε μπότες να φορέσει.  Τα λεπτά πάνινα αθλητικά του παπούτσια είχαν μερικές τρύπες και δεν κατάφερναν να κρατούν το κρύο μακριά από τα ποδαράκια του.  Ο Γιαννάκης βρισκόταν στην ίδια θέση εδώ και περίπου μία ώρα κι όσο σκληρά κι αν προσπαθούσε, δεν κατάφερνε να βρει καμία καλή ιδέα για το τι δώρο να κάνει στη μητέρα του για τα Χριστούγεννα.  Κούνησε το κεφάλι του με απογοήτευση καθώς κατέληξε και πάλι στο ίδιο συμπέρασμα:  «τι παιδεύομαι;  Έτσι κι αλλιώς, ακόμα κι αν μου έρθει μία καλή ιδέα, δεν έχω καθόλου χρήματα».
   Από τότε που πέθανε ο πατέρας του πριν από τρία χρόνια, η πενταμελής οικογένεια δυσκολευόταν πολύ να τα φέρει βόλτα.  Δεν ήταν επειδή η μητέρα του δεν προσπαθούσε αρκετά ή δεν ενδιαφερόταν αλλά ποτέ δεν φαινόταν να υπάρχουν αρκετά χρήματα.  Δούλευε βραδινές βάρδιες στο νοσοκομείο της περιοχής αλλά ο μικρός της μισθός δεν μπορούσε να καλύψει τίποτα παραπάνω.  Όμως όλα όσα τους έλειπαν σε χρήματα και υλικά αγαθά, περίσσευαν σε αποθέματα αγάπης και ενότητας στην οικογένεια.  Ο Γιαννάκης είχε δύο μεγαλύτερες και μία μικρότερη αδελφή, οι οποίες φρόντιζαν το νοικοκυριό όσο έλειπε η μητέρα τους.  Και οι τρεις αδελφές του είχαν ήδη φτιάξει πανέμορφα δώρα για τη μητέρα τους.  Δεν ήταν δίκαιο.  Ήταν ήδη Παραμονή των Χριστουγέννων και αυτός δεν είχε τίποτα να της χαρίσει.

Σκουπίζοντας το δάκρυ που κατηφόρισε από τα ματάκια του, ο Γιαννάκης έδωσε μία γερή κλωτσιά στο χιόνι κι άρχισε να περπατάει προς το δρόμο με τα καταστήματα.  Δεν ήταν εύκολο για μία πενταμελή οικογένεια να τα βγάζει πέρα χωρίς πατέρα, ειδικά όταν αυτός ο ίδιος χρειαζόταν έναν άνδρα για να μιλήσει.  Ο Γιαννάκης περπατούσε από κατάστημα σε κατάστημα κοιτάζοντας μία μία τις στολισμένες βιτρίνες.  Όλα ήταν τόσο όμορφα αλλά και τόσο απρόσιτα για εκείνον.
   Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και χωρίς να πολυθέλει ο Γιαννάκης ξεκίνησε για το σπίτι.   Ξαφνικά τα μάτια του έπεσαν σε μία αντανάκλαση του ήλιου που έδυε πάνω σε κάτι που γυάλιζε στην άκρη του δρόμου.  Έσκυψε και ανακάλυψε ένα γυαλιστερό πενηντάρικο.  Κανείς δεν είχε νιώσει ποτέ τόσο πλούσιος όσο ένιωσε ο Γιαννάκης εκείνη τη στιγμή.  Κρατώντας σφιχτά τον θησαυρό του ένιωσε τόσο ευτυχισμένος που μπήκε μέσα στο πρώτο κατάστημα που είδε.
   Ο ενθουσιασμός του όμως ξεθώριασε γρήγορα όταν ο πωλητής του είπε ότι δεν μπορούσε να αγοράσει απολύτως τίποτα με μόνο ένα πενηντάρικο.   Βγαίνοντας από το κατάστημα, είδε απέναντι ένα ανθοπωλείο και μπήκε μέσα να περιμένει στην ουρά.  Όταν ο καταστηματάρχης τον ρώτησε πώς θα μπορούσε να τον εξυπηρετήσει, ο Γιαννάκης του έδειξε το πενηντάρικο και τον ρώτησε αν μπορούσε να αγοράσει ένα λουλούδι για να το δωρίσει στη μητέρα του για τα Χριστούγεννα.  Ο ανθοπώλης κοίταξε το Γιαννάκη και το πενηντάρικο που κρατούσε στο χέρι του.  Μετά, ακούμπησε τον ώμο του Γιαννάκη και του είπε «Περίμενε εδώ και θα δω τι μπορώ να κάνω για σένα».  Όσο ο Γιαννάκης περίμενε κοίταζε γύρω του τα όμορφα λουλούδια και αν και ήταν αγόρι, μπορούσε να καταλάβει γιατί οι μαμάδες και τα κορίτσια λατρεύουν τα λουλούδια.
   Ο ήχος της πόρτας που έκλεινε καθώς έφευγε και ο τελευταίος πελάτης, επανέφερε τον Γιαννάκη στην πραγματικότητα.  Μόνος του πια μέσα στο κατάστημα, ο Γιαννάκης άρχισε να νιώθει μόνος και φοβισμένος.

  
Ξαφνικά εμφανίστηκε ο ανθοπώλης που προχώρησε προς το ταμείο.  Ακούμπησε πάνω στον πάγκο, μπροστά στα έκθαμβα μάτια του Γιαννάκη, 12 μακριά κατακόκκινα τριαντάφυλλα με πρασινάδες και λευκά μικροσκοπικά λουλουδάκια, δεμένα με μία ασημένια κορδέλα και ένα μεγάλο φιόγκο.  Η καρδιά του Γιαννάκη σφίχτηκε όταν είδε τον ανθοπώλη να τα παίρνει και να τα βάζει σε ένα μεγάλο άσπρο κουτί.  «Αυτό κοστίζει 50 δραχμές νεαρέ μου» είπε ο ανθοπώλης κι άπλωσε το χέρι του για να πάρει το πενηντάρικο.
   Με αργές κινήσεις ο Γιαννάκης σήκωσε το χέρι του για να δώσει στον ανθοπώλη το πενηντάρικο.  Μα μπορούσε αυτό να συμβαίνει στα αλήθεια;  Κανείς άλλος δεν του έδινε τίποτα για μόνο πενήντα δραχμές!
   Βλέποντας τον μικρούλη διστακτικό, ο ανθοπώλης είπε «Έτυχε σήμερα να έχω κάποια προσφορά με 50 δραχμές για δώδεκα τριαντάφυλλα.  Θα τα ήθελες;»  Αυτή τη φορά ο Γιαννάκης δεν δίστασε και όταν ο ανθοπώλης ακούμπησε το άσπρο κουτί στα χέρια του, πίστεψε ότι ήταν αλήθεια.  Βγαίνοντας από την πόρτα που ο ανθοπώλης του κρατούσε ανοιχτή, τον άκουσε να λέει «Χαρούμενα Χριστούγεννα, μικρέ».
 


Καθώς ο ανθοπώλης έκλεισε την πόρτα και γύρισε στον πάγκο του, εμφανίστηκε η γυναίκα του.  «Με ποιόν μιλούσες τόση ώρα; Και πού είναι τα τριαντάφυλλα  που ετοίμαζες;»
   Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο και σκουπίζοντας κρυφά τα δάκρυα που είχαν αρχίσει να κυλούν από τα μάτια του, ο ανθοπώλης της απάντησε «Το πρωί μου συνέβη κάτι πολύ παράξενο.  Καθώς ετοιμαζόμουν να ανοίξω το κατάστημα νόμισα ότι άκουσα μία φωνή να μου λέει να κρατήσω δώδεκα από τα καλύτερα τριαντάφυλλά μου για ένα πολύ ειδικό δώρο.  Εκείνη τη στιγμή πίστεψα ότι τρελάθηκα αλλά έτσι κι αλλιώς τα κράτησα στην άκρη».  Τώρα, πριν από λίγα μόλις λεπτά, μπήκε στο ανθοπωλείο ένα μικρό αγοράκι που ήθελε να αγοράσει ένα Χριστουγεννιάτικο δώρο για τη μητέρα του με μόλις ένα πενηντάρικο.
  «Όταν κοίταξα αυτό το παιδάκι, είδα τον εαυτό μου, όπως ήμουν πριν από πολλά χρόνια.  Ήμουν κι εγώ ένα φτωχό αγόρι και δεν είχα τίποτα για να αγοράσω Χριστουγεννιάτικο δώρο στη δική μου μητέρα.  
Ένας άνδρας με γενειάδα, που δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ, με σταμάτησε στο δρόμο και μου είπε ότι ήθελε να μου δώσει ένα χιλιάρικο.  «Όταν είδα αυτό το μικρό αγόρι απόψε, ήξερα ποια ήταν αυτή η φωνή που άκουσα και έτσι του έδωσα δώδεκα από τα καλύτερα τριαντάφυλλά μου».
   Ο ανθοπώλης και η γυναίκα του αγκαλιάστηκαν σφιχτά κι έτσι αγκαλιασμένοι βγήκαν στον παγωμένο χειμωνιάτικο αέρα . . . οι καρδιές τους όμως ήταν τόσο ζεστές που δεν ένιωθαν καθόλου το κρύο.


                                                                                    Μου `παν έλα να πάμε να δεις
Χριστός γεννήθηκε στην άκρη της γης,
κι εγώ γυρεύω απόψε στον ουρανό
τ’ αστέρι ψάχνω να `βρω το φωτεινό
ραπαπαπαμ ραπαπαπαμ
να με πάει στο μικρό βασιλιά,
πέρα μακριά....

Μες στη νύχτα παιδί μοναχό,
τι δώρο να σου φέρω, που `μαι φτωχό
φέρνω το τύμπανο που μόνο κρατώ
τα κάλαντα να ψάλλω για το Χριστό
ράπαπαπαμ ραπαπαπαμ
το πιο ωραίο τραγούδι θα πω,
για το Χριστό...

Μες στη φάτνη τα ζωα ξυπνούν
κι απ’ έξω ταπεινά βοσκοί προσκυνούν
στην Παναγιάς κρυμμένο στην αγκαλιά
χρυσό στεφάνι, φως, φορεί στα μαλλιά
ραπαπαπαμ ραπαπαπαμ
σαν με βλέπει η καρδιά μου χτυπά,
και μου γελά....