Oταν ειμασταν παιδια μας αρεσε να παιζουμε τους
μεγαλους.Τι βιασυνη θεε μου!να νιωσουμε και να κανουμε σαν αυτους, δεν
ακουγαμε,δεν μας ενοιαζε,οταν μας φωναζαν και μας ελεγαν για το ποσο θα
μετανιωσουμε μεγαλωνοντας που δεν τους
ακουσαμε τοτε,οταν μας ελεγαν να χαρουμε τα παιδικα μας χρονια οσο
μπορουμε γιατι δεν γυριζουν πισω,να ζησουμε την καθε μας στιγμη
ανεμελα...Τωρα που μεγαλωσαμε απλα νοσταλγουμε εκεινη την παιδικη
αθωοτητα.Τωρα μπορουμε να καταλαβουμε εκεινα τα λογια,κριμα που η ζωη
παει μονο μπροστα και δεν σου δινει τη μια και μοναδικη ευκαιρια που
αναζητουμε ολοι μας..να ξαναγινουμε,εστω για μια φορα ακομα,παιδια.!
Γιάννη μου παίξε, παίξε, παίξε τώρα όσο μπορείς περισσότερο.
Αυτά θα έχεις να θυμάσαι, Μεγάλος πια όταν θα'σαι!!
Μεμέ
Γιάννη μου παίξε, παίξε, παίξε τώρα όσο μπορείς περισσότερο.
Αυτά θα έχεις να θυμάσαι, Μεγάλος πια όταν θα'σαι!!
Μεμέ
Νὰ ἤμουν παππούς«Ἂχ ἔλεγε ὁ Κοκός,παπποὺς νὰ ἤμουν τώρα, νὰ κάνω τὸ σοφό, νὰ βήχω νὰ ρουφῶ ταμπάκο ὅλη τὴν ὥρα. Ἄσπρα νὰ ἔχω γένια, ποτὲ νὰ μὴ διαβάζω, σχολειὸ νὰ μὴν πηγαίνω, στὸ σπίτι μου νὰ μένω κι ὅλο νὰ νυστάζω. Νὰ παίζω κάθε μέρα μὲ κάποιο κομπολόγι, νὰ μὴ μοῦ λένε γιὰ δουλειά, καὶ νὰ φορῶ γυαλιά, καὶ νἄχω καὶ ρολόγι. Νὰ λέω παραμύθια ἐπάνω ἀπὸ τὸ στρῶμα, κι ὅλοι τους στὴ μιλιά μου, νὰ στέκουνε μπροστά μου μ᾿ ὀρθάνοιχτο τὸ στόμα. Νὰ μοῦ φιλοῦν τὸ χέρι, εὐχὲς πολλὲς νὰ δίνω καὶ πάντα καθιστὸς καὶ σ᾿ ὅλους σεβαστός, νὰ τρώγω καὶ νὰ πίνω. Νἄχω καὶ μιὰ μαγκούρα, νὰ κάνω τὸν κακό κι ἄμα θυμὸς μὲ πάρει ν᾿ ἀρχίζω στὸ στειλιάρι καὶ τὸν τρελλὸ-Κοκό». Ἐτοῦτα κι ἄλλα λέει μὲ γνώση παιδική, γιατὶ ὁ Κοκὸς δὲν ξέρει πὼς θέλουν κι ὅλοι οἱ γέροι νὰ γίνουνε Κοκοί... |
Γ.Σουρής |